Ιστορία

Το Ιντεράκτ, το πρόγραμμα προσφοράς υπηρεσιών του Διεθνούς Ρόταρυ για τους νέους έφηβους, μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αναγνωρίσθηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1962. Η ίδρυση του Ιντεράκτ σήμανε μια νέα προσέγγιση του Ρόταρυ έναντι της νεολαίας. Για πρώτη φορά, οι Ροταριανοί δεν υπηρετούσαν απλά τη νεότητα, αλλά της έδιναν τη δυνατότητα να υπηρετήσει τις τοπικές κοινότητές της, αλλά και την παγκόσμια κοινότητα, σε συνεργασία με τους πατρικούς Ροταριανούς Ομίλους.  

Η προσφορά του Ρόταρυ στη νεότητα έχει τις ρίζες της ήδη από το 1917, όταν μία Επιτροπή διορίστηκε για να μελετήσει την προσφορά υπηρεσιών εκ μέρους της νεολαίας. Δύο χρόνια αργότερα, μία Επιτροπή που αφιερώθηκε στην «Εργασία των Αγοριών» καθιερώθηκε και το 1920, ο Ροταριανός Όμιλος της Νέας Υόρκης οργάνωσε την «Εβδομάδα των Αγοριών», έναν ετήσιο εορτασμό που ενθάρρυνε τον πατριωτισμό στους νέους που συμμετείχαν. Η κίνηση αυτή είχε επιτυχία και υποστηρίχθηκε τόσο σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και εκτός αυτών. Δέκα τρία χρόνια αργότερα, το πρόγραμμα μετονομάστηκε επίσημα «Εβδομάδα Νεολαίας» προκειμένου να συμπεριλάβει τα κορίτσια. Αν και τέτοιες δραστηριότητες έφερναν κοντά το Ρόταρυ με τη νεότητα, πολλοί Ροταριανοί σε όλο τον κόσμο ένιωθαν ότι κάτι άλλο θα μπορούσε να γίνει για να εισαχθούν ενεργά οι νέοι έφηβοι στην προσφορά υπηρεσιών στις κοινότητές τους.

Ένας από τους προκατόχους του Ιντεράκτ ήταν γνωστός ως Ro Club, ένας Όμιλος προσφοράς υπηρεσιών για τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Οι στόχοι και τα προγράμματα των Ro Clubs ήταν πολύ παρόμοιοι με εκείνους του σημερινού Ιντεράκτ.Οι Όμιλοι Yrator για τους αριστούχους μαθητές ήταν επίσης ενεργοί από το 1934. Οι προσπάθειές τους εστίαζαν στις κοινοτικές δραστηριότητες, αλλά δεν ενσωμάτωναν το διεθνές στοιχείο που απαιτείται πλέον από τους Ομίλους σήμερα. Το 1939, οι Παναμερικανικοί Όμιλοι για τους μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προτάθηκαν ως τρόπος να αυξηθεί η διεθνής κατανόηση και η καλή θέληση. Ο σκοπός των Ομίλων ήταν να εκπαιδευθούν οι μαθητές σε όλη την Αμερική στα ήθη και τα έθιμα άλλων χωρών στο δυτικό ημισφαίριο. Εντούτοις, χωρίς την επίσημη έγκριση του Διεθνούς Ρόταρυ, η κίνηση αυτή τελικά έσβησε.    

Καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, οι Ροταριανοί συνέχισαν να υπηρετούν τα παιδιά και τους νέους ενηλίκους στις κοινότητές τους με την υποστήριξη προσπαθειών διαμέσου άλλων οργανώσεων. Ωστόσο, επειδή αισθάνονταν την ανάγκη να συμμετέχουν ενεργά στην υπηρεσία της νεολαίας μέσα στις κοινότητές τους, οι Ροταριανοί Όμιλοι σε όλο τον κόσμο άρχισαν σύντομα να ιδρύουν Ομίλους προσφοράς προς τη νεολαία βασισμένες στα ιδανικά, τις αρχές και την οργάνωση των δικών τους Ομίλων. Ο Ροταριανός Όμιλος του Μαϊάμι, ΗΠΑ, υποστήριξε τη σημαντικότερη από αυτές τις πρωτοβουλίες, γνωστές ως WheelClubs. Αν και τα Wheel Clubs δεν υιοθετήθηκαν ως επίσημο Ροταριανό πρόγραμμα, το Δ.Σ. του Διεθνούς Ρόταρυ αποφάσισε να ερευνήσει τη δυνατότητα δημιουργίας μιας οργάνωσης προσφοράς υπηρεσιών προς τη νεολαία προκειμένου να εγκριθεί από όλους τους Ροταριανούς Ομίλους. 

Πριν από το τέλος της θητείας του το 1960, ο τότε Πρόεδρος του Δ.Ρ. Harold T. Thomas ανέθεσε σε μια ad hoc Επιτροπή για τη Νεότητα να μελετήσει τη δημιουργία Ομίλων προσφοράς υπηρεσιών για τη νεότητα. Η Επιτροπή μελέτησε τους προϋπάρχοντες Ομίλους νέων και συσκέφτηκε με Ροταριανούς, εκπαιδευτικούς, εφήβους και κοινωνιολόγους. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Charles H. Taylor του Christchurch, Νέα Ζηλανδία, διαδραμάτισε το σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία και την έγκριση του προγράμματος μέσω της διορατικότητας, της ηγεσίας και της εκτενούς έρευνάς του. Το πρόγραμμα ονομάστηκε Interact, ένας συνδυασμός των λέξεων "international" και "action".

Στις 5 Νοεμβρίου 1962, μέσα σε οκτώ ημέρες από την επίσημη υιοθέτηση του προγράμματος Interact, ο πρώτος Όμιλος Ιντεράκτ έλαβε τη Χάρτα Αναγνώρισης σε γυμνάσιο της Μελβούρνης, ΗΠΑ. 
Τα 39 μέλη του Ομίλου απεικόνιζαν τα κριτήρια του μέλους:

• τα μέλη πρέπει να είναι άρρενες και
• στα τελευταία τρία χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. 

Μέσα σε ένα έτος δημιουργήθηκαν 177 Όμιλοι Ιντεράκτ σε 24 χώρες, ενώ μέχρι τον Οκτώβριο του 1964 ο αριθμός είχε αυξηθεί στους 450 Ομίλους σε 35 χώρες. Μέσα σε μερικά χρόνια, το Ιντεράκτ άρχισε να παίρνει την παρούσα μορφή του. Το 1967, το Δ.Σ. του Διεθνούς Ρόταρυ άνοιξε την ιδιότητα του μέλους και στις γυναίκες, που προηγήθηκε της αποδοχής των γυναικών στο Ρόταρυ κατά 20 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, η ιδιότητα του μέλους Ιντεράκτ επεκτάθηκε σε κάθε μαθητή στα τελευταία τέσσερα χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από το 1967 ως το 1978, το Ροταριανό Ίδρυμα του Διεθνούς Ρόταρυ υποστήριξε τα «Βραβεία του Διεθνούς Ρόταρυ για την Παγκόσμια Κατανόηση» για τους Ιντεράκτορες. Η αναγνώριση απονεμήθηκε στους Ομίλους Ιντεράκτ που ανέλαβαν προγράμματα που βελτίωσαν τη διεθνή κατανόηση και την καλή θέληση. Η συμμετοχή στις Ανταλλαγές Νέων, οι επισκέψεις σε Ομίλους Ιντεράκτ του εξωτερικού και τα προγράμματα προσφοράς βοήθειας σε αναπτυσσόμενες χώρες ήταν μεταξύ των πιο κοινών προγραμμάτων που αναγνωρίστηκαν.

Από το 1999, η αναγνώριση για τους Ομίλους Ιντεράκτ έχει συνεχιστεί υπό τη μορφή της Παγκόσμιας Εβδομάδας Ιντεράκτ, η οποία γιορτάζεται κάθε έτος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας της 5ης Νοεμβρίου για να τιμηθεί η ανάμνηση της ίδρυσης του πρώτου Ομίλου Ιντεράκτ. Κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Εβδομάδας Ιντεράκτ, Ιντεράκτορες και Ροταριανοί ενθαρρύνονται για να συνεργαστούν σε ποικίλα προγράμματα προσφοράς υπηρεσιών. Με την ολοκλήρωση αυτών των προγραμμάτων, στους Ομίλους απονέμονται ειδικές καρφίτσες και μια επιστολή από τον Πρόεδρο του Δ.Ρ.

Το Ιντεράκτ συνεχίζει να παρουσιάζει μεγάλη αύξηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ιαπωνία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό Ομίλων. Το Ιντεράκτ συχνά ενώνει τις δυνάμεις του με άλλους τοπικούς και διεθνείς οργανισμούς στο όνομα της προσφοράς υπηρεσιών. Συνεργαζόμενοι, Ιντεράκτορες και Ροταριανοί συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι είναι έτοιμοι για «διεθνή δράση».